Milczenie

Sięgnąłem obejrzawszy film Scorsese i zdecydowanie się nie zawiodłem.

Przede wszystkim znakomicie poprowadzona narracja. Zmiany między pierwszo a trzeciosoobową narracją działają świetnie, podobnie jak elementy powieści epistolarnej.

Najlepsze jednak są pytania moralne jakie zadaje powieść. Jak zachowa się człowiek wierzący w obliczu takiego cierpienia? Czy ostatni czyn protagonisty to poświęcenie, czy tchórzostwo? Czy chrześcijaństwo w Japonii ma w ogóle racje bytu? Te rozważania były frapujące, nawet z perspektywy osoby niewierzącej.

Dodatkowym plusem jest fakt, że książka jest krótka, i historia nie jest przez to rozciągnięta. Autor nie marnuje czasu.

Jeszcze słowo o polskim wydaniu z 2017. Nie cierpię filmowych okładek, ale sama zawartość książki ją wynagradza. Świetnie prezentują się dekoracyjne inicjały, czcionka jest przyjemna, a do tego mamy ubogacające lekturę przypisy i posłowie. Rzadko kiedy zwracam uwagę na to, jak książka jest wydana, a tu - przyjemna niespodzianka.

Sięgnąłem obejrzawszy film Scorsese i zdecydowanie się nie zawiodłem.

Przede wszystkim znakomicie poprowadzona narracja. Zmiany między pierwszo a trzeciosoobową narracją działają świetnie, podobnie jak elementy powieści epistolarnej.

Najlepsze jednak są pytania moralne jakie zadaje powieść. Jak zachowa się człowiek wierzący w obliczu takiego cierpienia? Czy ostatni czyn...

Dla mnie zupełnie nieciekawa książka. Wieść niesie, że są trzy książki, które zebrały najwięcej ofiar śmiertelnych to Biblia, Koran i Atlas Grzybów. Temat fanatyzmu religijnego jest mi obcy, ale kierując się jakimiś pozytywnymi recenzjami myślałam, że to może być interesująca książka. Znudziła mnie jednak śmiertelnie.

Dla mnie zupełnie nieciekawa książka. Wieść niesie, że są trzy książki, które zebrały najwięcej ofiar śmiertelnych to Biblia, Koran i Atlas Grzybów. Temat fanatyzmu religijnego jest mi obcy, ale kierując się jakimiś pozytywnymi recenzjami myślałam, że to może być interesująca książka. Znudziła mnie jednak śmiertelnie.

ta powieść wywarła na mnie duże wrażenie. Już dawno nie czytałem tak infantylnie napisanej lub przetłumaczonej książki. Pełna nielogicznych opisów śmieszy, w sytuacji kiedy traktuje o dramatycznych zdarzeniach. Warto wiedzieć coś niecoś o ekspansji chrześcijaństwa na tak wyjątkowe terytorium jakim była i jest Japonia, w kontekście aneksji sąsiednich Filipin przez Hiszpanów. Nie tłumaczy to oczywiście okrucieństwa i nie zmienia moje opinii o słabości tej pozycji.

ta powieść wywarła na mnie duże wrażenie. Już dawno nie czytałem tak infantylnie napisanej lub przetłumaczonej książki. Pełna nielogicznych opisów śmieszy, w sytuacji kiedy traktuje o dramatycznych zdarzeniach. Warto wiedzieć coś niecoś o ekspansji chrześcijaństwa na tak wyjątkowe terytorium jakim była i jest Japonia, w kontekście aneksji sąsiednich Filipin przez...

Totalnie mnie pochłonęła. Jedna z tych co daje do myślenia.
Chyba każdego z nas naszły kiedyś podobne myśli... dlaczego ja? Czemu widzisz i nic nie robisz...
Pytanie... wierzyć i umrzeć wierząc? Czy nie wierzyć i żyć dalej będąc wytykanym ale nadal żyć..?

Totalnie mnie pochłonęła. Jedna z tych co daje do myślenia.
Chyba każdego z nas naszły kiedyś podobne myśli... dlaczego ja? Czemu widzisz i nic nie robisz...
Pytanie... wierzyć i umrzeć wierząc? Czy nie wierzyć i żyć dalej będąc wytykanym ale nadal żyć..?

Na pewno była to inna książka z do tej pory przeczytanych, z Japonii. Ciekawe naszkicowanie Japonii w okolicy XV i XVI wieku. Wiele czerpania z Biblii i życia Jezusa. Bardzo dobre porównania, tylko trochę zawiodłem się zakończeniem. Całkowicie je rozumiem, ale jednak coś mi tu nie pasowało. Rozumiem jednak, że jest to książka na faktach (w książce nawet jest dopisane, jako "fakt autentyczny", serio!).

Na pewno była to inna książka z do tej pory przeczytanych, z Japonii. Ciekawe naszkicowanie Japonii w okolicy XV i XVI wieku. Wiele czerpania z Biblii i życia Jezusa. Bardzo dobre porównania, tylko trochę zawiodłem się zakończeniem. Całkowicie je rozumiem, ale jednak coś mi tu nie pasowało. Rozumiem jednak, że jest to książka na faktach (w książce nawet jest dopisane, jako...

Dobrze się mówi, póki sami nie znajdziemy się w trudnej sytuacji. Nietypowa, ciężka, ale pouczającą powieść o sensie cierpienia i głupocie zła, które nie zawsze udaje się pokonać.

Dobrze się mówi, póki sami nie znajdziemy się w trudnej sytuacji. Nietypowa, ciężka, ale pouczającą powieść o sensie cierpienia i głupocie zła, które nie zawsze udaje się pokonać.

Zderzenie kultur i religii w XVII wiecznym klimacie Dalekiego Wschodu, gdzie surowa egzotyka miesza się z patriarchalnymi regułami.
Shūsaku Endō podchodzi do tematu z szacunkiem i powagą, których próżno by oczekiwać od pisarzy z Zachodu. Na uwagę zasługują tu przede wszystkim teologiczne potyczki padre z naczelnikiem oraz oszczędne sceny wymyślnych tortur. Japonia ma bowiem w tej drugiej kwestii długie i bogate tradycje, czego dowodziła regularnie, zwłaszcza w czasie wojen. Epistolarna, a może raczej apokryficzna narracja uzupełnia natomiast powolutku realizm powieści, która utartą drogą zmierza do spodziewanego finału.
Bóg tymczasem milczy, ale milczał już dwa tysiące lat temu. „Taki był zwykły sposób jego porozumiewania się z ludźmi” – jak to ujął w „Unicestwianiu” Houellbecq.
Odpowiedzi na fundamentalne pytania pozostają oczywiście wciąż kwestią wiary. Endō – katolik – jednoznacznie ich nie udziela. Warto jednak szukać wskazówek między wierszami.
Zmieniły się naturalnie metody, ale Japończycy nadal kultywują nieprzejednane i podejrzliwe podejście wobec obcego wyznania. Odczuwają to dziś muzułmanie – w myśl zasady, jeśli coś może być szkodliwe dla kraju, lepiej prewencyjnie to wykluczyć. I właśnie taka postawa również w „Milczeniu” została dość umiejętnie naszkicowana.
Może nie wybitna, ale na pewno wartościowa i poruszająca lektura.

Zderzenie kultur i religii w XVII wiecznym klimacie Dalekiego Wschodu, gdzie surowa egzotyka miesza się z patriarchalnymi regułami.
Shūsaku Endō podchodzi do tematu z szacunkiem i powagą, których próżno by oczekiwać od pisarzy z Zachodu. Na uwagę zasługują tu przede wszystkim teologiczne potyczki padre z naczelnikiem oraz oszczędne sceny wymyślnych tortur. Japonia ma bowiem...

Polecam. Książka co prawda nie "poraża" głębią, jak się spodziewałam, ale fabuła interesująca i godna uwagi.

Polecam. Książka co prawda nie "poraża" głębią, jak się spodziewałam, ale fabuła interesująca i godna uwagi.

Ja przeczytałam tę książkę na raz, uważając ją za przyjemną lekturę, natomiast moja mama męczy ją narzekając, że w niej nic się nie dzieje :D Dla tych, którzy lubią wartką akcję z trupem na pierwszej stronie to faktycznie mogą być flaki z olejem.

Ja przeczytałam tę książkę na raz, uważając ją za przyjemną lekturę, natomiast moja mama męczy ją narzekając, że w niej nic się nie dzieje :D Dla tych, którzy lubią wartką akcję z trupem na pierwszej stronie to faktycznie mogą być flaki z olejem.

Shūsaku Endō przedstawia chrześcijaństwo wystawione na próbę w warunkach ostrego ostracyzmu i zadaje jako Japończyk i katolik ważne i trudne pytania o naturę wiary oraz jej siłę w obliczu represji.
Po przeczytaniu książki zostałem fanem tego autora i poszukuję kolejnych jego dzieł.

Shūsaku Endō przedstawia chrześcijaństwo wystawione na próbę w warunkach ostrego ostracyzmu i zadaje jako Japończyk i katolik ważne i trudne pytania o naturę wiary oraz jej siłę w obliczu represji.
Po przeczytaniu książki zostałem fanem tego autora i poszukuję kolejnych jego dzieł.